افلاک نشین باقی

منبع :  راه یــــاران  (محمود حاتمی)

تقدیم به افلاک نشین باقی، دانشجوی شهید مجتبی آدینه وند

مقام معظم رهبری می فرمایند : می خواهم بگویم که این جنگ یک گنج است .

وچه بسیارندگوهرهای به دست آمده از دریای دفاع مقدس که گنجینه ای بی بدیل ودیدنی هستند وچه بی شمارند گوهرانی که در دل دریا مانده و هنوز دست هیچ غواصی به آنها نرسیده است و مجتبی نیز دُرّی بود از این بیکران ها .

از خوبان سخن گفتن نیاز به دقت وتا مل دارد مجتبی از خوبان روزگار ما بود که وسعت او درقفس دنیای نمی گنجید  او با خلعت شهادت چنان جاودانه ماند که بعداز گذشت سالها  در پی بهانه ای برای گرامیداشت یادش هستیم ، و یادآورخاطراتی که می تواند حقایقی از وجود ناب او را برای ما و برای نسل های بعدی روشن کند.

از راست: شهیدمجتبی آدینه وند - کریم نورایی - بهمن هوشیاری - محمودحاتمی - حجت حسن زاده

 

آشنایی بنده با این شهید بزرگوار مجتبی آدینوند از مقطع راهنمایی مدرسه طالقانی  آغاز شد . با توجه به دوره نوجوانی وروحیات خاص آن زمان ایشان فوق العاده مورد توجه واحترام مسئولین آموزشی مدرسه بودند ، رفتارشان توام با ادب ومتانت و تواضع بود ، همزمان با تحصیل در تابستان 1360و تعطیلی مدارس دربسیج ثبت نام کردیم وبعد از گذراندن دوره آموزشی در مدرسه شهید کشوری به عنوان عضو بسیج ویژه شروع به همکاری نمودیم . ایشان از نوجوانی شیفته اهل بیت بود ، به نحوی که همواره در هیت زنجیرزنی قمر بنی هاشم (ع) شرکت فعالانه داشت . و حضور مجتبی در مراسم مختلف هیت منجر به آشنایی ایشان با شهید بزرگوار اسماعیل هادیان گردید.

واین آشنایی تبدیل به دوستی پا بر جا شد ، ضمنا ایشان علاوه برتحصیل، دروس حوزوی را نیز مطالعه می کردند. علاقه واهتمام ایشان به ترویج مسائل علمی ودینی تا حدی بود که بنده درسال 63 از ایشان در خواست کردم تا در محضرشان جامع المقد مات را فراگیرم که ایشان با بزرگواری استقبال کردند . این توفیق شاگردی درمحضرشان 3 ماهی طول  کشید اما بنا به دلیل اشتغال و ما موریت های پی درپی در روند این آموزش اختلال بوجود آورد و کار آموزش متوقف شد .

از راست: شهید بالنگ - شهید میرزایی - محمود حاتمی - یونس قبادی

مقید بودن به نظم وتعهد ایشان بی نظیر بود ، هرگاه می خواستیم مجتبی را ببینیم ضلع شمالی پارک شهر کوهدشت میعادگاه ملاقات مان با مجتبی بود واو سرگرم مطالعه کتاب های درسی و غیر درسی  دیده میشد ، وحتی درگرمای تا بستان درماه رمضان .

 پشتکار ایشان برای فراگیری زبان انگلیسی نشان از اشتیاق عجیب وی برای کسب علم داشت، استدلال های منطقی و بصیرت بالا و خط زببایشان حکایت از درون پرشورو سرشاراز معلومات ایشان داشت. تواضع ایشان تا حدی بود که اگر قراربود اسمی و نامی از ایشان درکاری به جا بماند قرار ماندن نداشتند ، قبل از عملیات والفجر مقدماتی درمنطقه فکه جنگل ا مقر درتیپ امام حسن مجتبی (ع) به همراه گردان محبین درمحدوده سایت به دیدار ایشان رفتم و بعد از ملاقات ایشان ، عکس های یادگاری زیادی گرفتم اما ایشان فقط به دنبال عکاسی بودند تا اینکه در کادر قرار بگیرند و عکسی از ایشان به یادگار بماند با تواضع فقط حاضر شدند درقاب یک عکس ماندگار شوند.

او دانش آموخته  مکتب ولایت بود که خود ابتدا ردای آموزگاری را پوشید و آموزگار تدریس تعهد و اخلاص و بی نهایت متواضع بودن وعشق وعرفان و در نهایت آخرین تدریس او درس ایثار وشهادت بود.

وشهید مجتبی گوهری از گنجینه جنگ بود او می بایست ماندنی می شد وبرای ماندنی شدن رقص عشق را انتخاب کرد . ازدریای مجتبی یاد کردیم تا دوباره از وجود نامش و یادش سیراب شویم شاید او درمحضر ارباب سیدالشهدا (ع) نیز از ما یادی کند و برای طراوات روحمان دعا کند و با نگاه نافذش دستمان را دراین راه بگیرد و ما را به قافله عشق سوق دهد.